غربت عزاداری «سرپا سینه» سرخنکلا

  شاید نتوان برای فرهنگ تعریف دقیقی ارائه داد. اما بصورت منطقی همه تعریف هایی که از فرهنگ ارائه می شوند باید شامل مولفه هایی با عنوان "آداب و رسوم" یا همان آئین ها و مراسم بومی و محلی باشند.

  یکی از آداب و رسومی که در شهر ما سرخنکلا ، رایج است انجام نوعی عزاداری در ایام دهه اول ماه محرم است که اصطلاحاً به آن "سرپاسینه" می گوییم و اخیراً برخی دیگر آن را در رسانه ها «پایکوبی سرخنکلا» نام گذاشته اند.

 به عقیده من سبک برگزاری این مراسم زیبا و به یادماندنی که ریشه در محبت مردم این دیار به اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام دارد، تداعی کننده حدیث شریفی است که پیامبر صلى الله علیه و آله در آن می فرمایند:

إنَّ لِقَتلِ الحُسَینِ حَرارَةً فی قُلوبِ المُؤمِنینَ لاتَبرُدُ أبَدا .

شهادت حسین سلام الله علیه آتشى در دل مؤمنان درانداخته است که هرگز سرد نخواهد شد .

مستدرک الوسائل : ج ۱۰ ، ص ۳۱۸ / دانشنامه امام حسین : ج10، ص 32

   شور و شعف و اشتیاقی که در مردم ما برای برگزاری سالیانه این آئین زیبا وجود دارد،  نوع حرکت های آهنگین و متفاوت آن در اجرا و همچنین لحن و آهنگ اشعار به کار رفته در آن موید همین شور و حرارتی است که در دلهای مردم است و دراین حدیث بیان شده.

   همانطور که در حدیث قدسی زیارت عاشورا می خوانیم: «الحمدلله علی عظیم رضیتی» و خدا را بر بزرگی مصیبت اباعبدالله علیه السلام ستایش می کنیم، قطعا این چنین است که زن و مرد و پیر و جوان این دیار، نمادها و آداب و رسوم خود در محرم را نیز جزء همین نعمت بزرگ یعنی عزای آن امام می دانند و با چنین اشتیاق و حرارتی در تمام طول سال برای برگزاری آن لحظه شماری می کنند. مخصوصاً آنها که از سرخنکلا کوچ کرده اند سعی می کنند در این روزها در شهرمان حضور داشته باشند.
 
    اما آنچه باعث شد این مطلب را بنویسم این بود که در جستجوی اینترنتی متوجه شدم آئین زیبای عزاداری "سرپاسینه" سرخنکلا در یازدهمین همایش پیرغلامان حسینی که آبان ماه 92 در گرگان برگزار شد با نام «پایکوبی سرخنکلا» در کنار 3 آئین دیگر عزاداری استان گلستان یعنی طوق بندان ، دسته چوبی و چهل منبر به عنوان یک اثر معنوی به ثبت ملی رسیده است.

  البته این خبر را خبرگزاری دانشجو به همین شکل که ذکر کردم گزارش نموده اما در جای دیگری دیدم که خبرگزاری شبستان احتمالاً به اشتباه نام روستای سرکلاته خرابشهر (واقع در غرب گرگان) را در کنار این آئین ذکر کرده است! این هم به دلیل غربت فرهنگ سرخنکلا و البته کم کاری ما سرخنکلایی ها از جمله این حقیر است.

  استدعا دارم همشهری هایی که می توانند کمک کنند تا از وضعیت ثبت ملی این اثر فرهنگی شهرمان در سازمان میراث فرهنگی و گردشگری بهتر و دقیق تر مطلع شویم، دریغ نکنند.
 
  برای این مطلب عکس مناسبی که گویای آن باشد پیدا نکردم. بجز عکسی از همان همایش پیرغلامان که البته به نظر می رسد مربوط به اجرای " عزاداری سرپاسینه سرخنکلایی" نباشد و احتمالاً از همان عزاداری ها به روش سینه زنی ساده در جمع دایره ای شکل است که در خیلی جاها مرسوم است.
 
  اگر شما هم عکس یا مطلبی در این خصوص دارید، در خدمتم! ضمناً این هم یک دلیل دیگر برای راه اندازی این وبلاگ.