یکی از اخباری که طی هفته های اخیر در شبکه های اجتماعی بین سرخنکلایی ها دست به دست می شد، موضوع قطع درختان فضای سبز در محوطه کتابخانه عمومی سرخنکلا بود. تصاویری هم که از این مسئله در گروه های مختلف پخش شد نشان دهنده این بود که برخی افراد بدون در نظر گرفتن تمامی جوانب امر اقدام به قطع این درختان به ویژه نخل های زیبایی با قدمت بیش از سی سال کرده اند. (1)
در واقع تلخ ترین بخش قضیه نیز همین قطع نخل های منحصر به فرد سرخنکلا بود که برای بسیاری از ما یادآور خاطرات حضورمان در کتابخانه و انس و الفت دوران نوجوانی مان با فضای سبز آن بود. به ویژه اینکه درخت نخل فی نفسه زیبایی، متانت و استواری را در ذهن ها متبادر می کند و شاید به دلیل همین تداعی تصویر آن، نوعی از قداست و ابهت را در خاطره ها به جا می گذارد. شاید هم به همین سبب است که اصولا بر خلاف
۴ نظر
۲۰ خرداد ۹۶ ، ۲۲:۰۳