محرم برای همه ما یادآور خاطرات بسیاری است. از همه مهمتر گِرد هم آمدن آنهایی است که شاید روزها و ماههاست منتظر آمدنشان و دیدارشان در مساجد و هیئت ها و مراسم عزاداری بودیم. یا آنهایی که با دیدن و حس کردن حال و هوای محرم حسینی تنها می توانیم یاد و نامشان را در میان دوستان زنده کنیم. آنهایی که شبهای سینه زنی با طبل و سنج در حیاط مساجد شهر، دسته روی در کوچه های شهر یا سرپاسینه های پرشور جوانان را
یکی از آداب و رسوم پر معنی سرخنکلایی ها در ماه محرم ، برگزاری مراسمی با عنوان «ما بنی اسد» در شام یازدهم محرم یعنی شب بعد از شام غریبان است. به دلیل اینکه یکی از مخاطبین وبلاگ سوالی دراین خصوص پرسیده بودند، بر آن شدم تا توضیحی درباره آن بنویسم که البته حتما نیاز به تکمیل یا تصحیح توسط شما هم دارد.
اولا اینکه تا جایی که من در آداب و رسوم عزاداری مناطق مختلف کشورمان دقت کرده ام و هم اکنون نیز چندین سال است که در جایی هستم که عزادارانی از دهها و بلکه صدها نقطه از جهان تشیع برنامه های خود را برگزار می کنند تاکنون چنین برنامه ای را جز از سوی مردم سرخنکلای خودمان، از مردم جای دیگری ندیده ام.
همین نکته ظریف که مردم سرخنکلا با هوشمندی و تفکر بزرگان فرهنگی خود
کیمیایی است عجب تعزیه داری حسین که نباید ز کسی منت اکسیر کشید
امروز که برای دیدن وبلاگهای دوستان سرخنکلایی به اینترنت مراجعه کردم، متوجه شدم وبلاگ کانون فرهنگی و هنری شهید مطهری مسجد جامع سرخنکلا ، طی دو روز گذشته سه مطلب همراه با تصاویر جدید از برنامه های روزهای اخیر عزاداری دهه اول ماه محرم درج کرده اند که می توانید از اینجا ببینید.
بنده ضمن تشکر از این دوستان، از دوستان دیگری هم که وبلاگ دارند، درخواست می کنم که حتما چنین مطالبی را درج کنند.
یک بار دیگر هم در یکی از مطالب قبلی همین وبلاگ گفتم که بعضی از رسوم عزاداری ما از جمله مراسم «سر پا سینه زنی»