به یاد ماندنی ترین خاطره سال 95 برای سرخنکلایی ها

امروز که اولین روز سال 1396 یعنی سال "اقتصاد مقاومتی، تولید و اشتغال" است برای خیلی ها خاطرات سال 95 مرور می شود. برای ما سرخنکلایی ها به یادماندنی ترین خاطره، تشییع دو شهید بی نشان و تدفین این عزیزان در مکان تپه جوار شهرمان است که حالا دیگر آن را به نام "تپه نورالشّهدا" می شناسیم.

در واقع خاطرات سرخنکلایی ها از سالهای دور، چه در دوران دفاع مقدس و رزمایش های بسیج - که البته آن موقع مانور گفته می شد - و حتی سالهای دورتر که جوان ها و خانواده ها روزهای خوش بهار و تابستان را برای گردش و سیاحت بر بالای این تپه می رفتند بار دیگر تجدید و یادآوری شده و علاوه بر آن از این پس با زیارت تربت پاک این شهیدان متبرک هم خواهد شد.

برای باقی ماندن خاطره آن دو روز به یاد ماندنی تشییع و تدفین شهدای بی نشان

نامه دو جوان سرخنکلایی به یک شهید

  بعضی چیزها هستند که وقتی با دقت درباره آنها فکر کنی، علیرغم سادگی دنیایی از مفاهیم و نشانه ها را در خود دارند. چند روز قبل در میان یادگاری های دوران خردسالی خودم نامه ای جالب پیدا کردم که نمی دانم چطور به دست من رسیده است اما الان مطمئناً از بسیاری از یادگاری های شخصی و خانوداگی ام برایم ارزشمند تر است.

  به یاد دارم آن سالها هر چیزی که مربوط به «جنگ» بود را با دقت و در جای مطمئن نگهداری می کردم، از دفترچه خاطرات پدرم در جبهه گرفته تا عکسهای برادرم و دوستانش پای اتوبوس هنگام اعزامشان به منطقه و تصاویری از تشییع یا مراسمی که برای شهدای روستای آن روز سرخنکلا برگزار می شد. یا حتی چند پوکه فشنگ خالی که بزرگترها از جبهه برایمان به سوغات می آوردند یا خودمان با کنجکاوی کودکانه مان و تلاش فراوان در حوالی «تپه مقصوتی»